Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

«Οι πολίτες, το καθεστώς και το σύνδρομο του θύματος» [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Στην μέση του μήνα που τελειώνει σήμερα, δηλαδή στις 15.3.2011, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Οι πολίτες, το καθεστώς και το σύνδρομο του θύματος

Διαδηλώνουν οι λαοί της Ενωμένης Ευρώπης. Με πανώ ξεδιπλώνουν τις αντιρρήσεις τους εναντίον των κυβερνήσεων που τους εξουσιάζουν. Η συγκεκριμένη εικόνα είναι από διαδήλωση στην καρδιά του Κέντρου των Αποφάσεων, στις Βρυξέλλες, δείγμα πως δεν διαμαρτύρονται μονάχα οι περιφερειακοί λαοί σαν και μας εδώ πέρα. Δεν ξέρω αν πέσαν κι εκεί δακρυγόνα και ξύλο, πάντως ο κόσμος φώναξε αρκετά -και ξεθύμανε; μπα, δεν νομίζω. Πώς να ξεθυμάνει, που οι Αποφάσεις των εξουσιαστών του πάνε να του στερήσουν όλα όσα απόχτησε με αγώνες, αίμα και δάκρυα τα τελευταία πενήντα χρόνια; Η εικόνα είναι ενδεικτική και ίσως η διαδήλωση που αποτυπώνει να είναι η πιο ήρεμη που έγινε σε ευρωπαϊκή πόλη.

Για ποιο λόγο διαδηλώνει ο ευρωπαίος πολίτης σήμερα;

Πώς να γίνει από ευρωπαϊκός, πολιτισμένος λαός, ένας λαός των φτωχών; Είναι δυνατόν, οι ευρωπαίοι πολίτες να πεινάσουμε; Να πουμε το ψωμι ψωμάκι; Αντί να βοηθήσουμε να ανεβούν και οι φτωχοί λαοί στο ύψος μας, φροντίσαμε -με πολέμους και στήριξη καταπιεστικών καθεστώτων- να τους βουλιάξουμε περισσότερο και νάτα τώρα τα χάλια μας. Μα.. εμείς τα κάναμε όλα αυτά; ίσως ρωτήσεις αγαπημένε/η μου αναγνώστη/τρια, αλλά κι αν δεν ρωτήσεις θα το σκεφτείς, οπότε απαντώ: Ναι, εμείς. Επειδή, εμεις είμαστε το "καθεστως". Καθε "δημοκρατικη" ψηφος που ρίχναμε στις εκλογές, στήριζε ή/και αναδείκνυε τη βούληση των πολλών ημών που θελουμε αυτά για τα οποια παραπονιομαστε "μετα την απομάκρυνση εκ του ταμείου". Ελπίζω να ξυπνησουμε μετα απο όλα αυτά που συμβαίνουν αυτο τον καιρό. Εκτος αν μας αρεσουν οι επαναληψεις.

Σύνεση και συνειδητότητα.

Αν δεν ξυπνήσουμε, το Τέρας που ζεστάναμε στη θαλπωρή της αγκαλιάς μας, θα μας υποβάλλει σε όλο και χειρότερα βασανιστηρια, δηλαδή ελλείψεις. Σε κάθε τομέα: διατροφή, ανέσεις, ποιότητα ζωής. Με ποιο τρόπο; με τη στέρηση του χρήματος που έρχεται με τη μείωση των αποδοχών, την ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία και ό,τι βάλει ο νους των ιθυνόντων "προστατών" μας -οικονομολόγων, κυρίως. Ολοι αυτοί που αγωνίζονται να μας σώσουν (απο τα περιττά κιλά ίσως!) είναι τοποθετημένοι στις θέσεις που εμείς τους δώσαμε με τις ψήφους μας. Αφού το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται λίγο κουράγιο ακόμα. Να αντισταθούμε στην αυτολύπηση, στο ενοχικό σύνδρομο και στα καταθλιπτικά επεισόδια. Εξω καρδιά και, με τη γνώση που αποκτήσαμε, θα τα καταφέρουμε ψηφίζοντας με σύνεση και γνώμονα τη συνείδησή μας και όχι το στενό ατομικό συμφέρον, ούτε πεισματικά, ούτε και οπαδικά ασφαλώς.

Ο καθένας μας είναι ο καλύτερος.

Ενα λαό τρομαγμένο θέλουν τα λαμόγια που λαβαίνουν Αποφάσεις -που εμείς τα βάλαμε να αποφασίζουν, να μας εκπροσωπεύουν. Ενα λαό τρομαγμένο, ρημαγμένο, ανασφαλή, τέτοιους πολίτες θέλουν για να λαβαίνουν τις Αποφάσεις που θα γεμίζουν τα μπαούλα τους ζεστο χρήμα και συμβόλαια αγοραπωλησιών. Εμείς τους βάλαμε, εμείς θα τους βγάλουμε κιόλας! Προσοχή, προσοχή: όχι αντικατάσταση με χειρότερους, ε. Θα πεις «και πού θα βρούμε τον καλύτερο» και θα έχεις δίκιο. Το θέμα δεν είναι ο καλύτερος, αλλά οι θεσμοί να γίνουν σωστότεροι, να αλλάξει η νοοτροπία μας, να υποβάλλουμε διευθετήσεις και οργάνωση διαφορετική από αυτή που υπάρχει σήμερα και κυβερνά την Ενωμένη Ευρώπη χωρίς να έχει καν ψηφιστεί, άσε που μερικοί "κυβερνητες" είναι ξενόφερτοι...

Σταματώ εδώ για να μη γράψω ακατάληλες λέξεις.

ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2011/03/blog-post_15.html

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

«Η τυραννία του μικρού θεού…» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Πριν από δεκαπέντε ημέρες, στις 15.3.2011, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Η τυραννία του μικρού θεού…

Aμαρτία είναι η επιθυμία μας να γίνουμε θεοί μικροί , περιορισμένοι και περατοί θεοί, αλλά πάντως θεοί.Ή σαν θεοί.Δηλαδή, θέλουμε θέση στο κέντρο του σύμπαντος , θέλουμε να είμαστε εμείς αυτοί που καθορίζουν τον νόμο τής ζωής μας.

Αμαρτία είναι το να γινόμαστε εμείς ο νόμος του εαυτού μας, εγκαταλείποντας τον νόμο του Θεού. Η αμαρτία είναι τυραννία.Μας κάνει δικτάτορες του εαυτού μας , συνεπάγεται τον μετασχηματισμό μας σε τυράννους του εαυτού μας.

Ο καταδικασμένος άνθρωπος υπήρξε άδικος με τον εαυτό του, διότι καταδίκασε την ίδια του την αγνή οντότητα ένα τίποτα , να ζεί στερημένη από Θεό.

Γι αυτό και ο Θεός μισεί τον καταδικασμένο άνθρωπο που μισεί τον εαυτό του (διότι ο Θεός αγαπά με άπειρη αγάπη τον εαυτό που ο άνθρωπος μίσησε και καταδίκασε).

Αν ο Θεός μπορούσε να υποφέρει , θα υπέφερε με χαρά τον πόνο της κόλασης λέει η Αικατερίνη της Γένοβας.


(Ερνέστο Καρντενάλ, «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας», εκδ. εν Πλω, σελ. 147-148)


ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2011/03/h-tyrannia-toy-mikroy-theoy.html


Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

«Μια χάρη μόνο σου ζητάν» [Από το blog “Memoryland”]


Πριν από μία εβδομάδα, στις 22.3.2011, στο blogMemoryland του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:


Μια χάρη μόνο σου ζητάν

Αυτές τις μέρες βρίσκομαι στην έξοδο για μια ακόμα φορά, σε μια ακόμη δουλειά. Είχα ξαναμιλήσει για τη δουλειά αυτή, για το κακό κλίμα μεταξύ των εργαζομένων, για το πολύ χαμηλό επίπεδο της εργοδοσίας, για όσα άλλα. Ήταν μια απ’ αυτές τις δουλειές στις οποίες καταλήγεις προσωρινά μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο και σιγά-σιγά σε καταπίνει, σε κάνει να αναβάλεις την επόμενη κίνηση, να βουλιάζεις νωχελικά στην αδράνεια με πρόσχημα τα 1.000 ή τα 700 ευρώ που σε βοηθάνε να πληρώνεις λογαριασμούς. Μέχρι μια μέρα να συνειδητοποιήσεις ότι όλον αυτό τον καιρό ήσουν – όπως και όλοι όσοι εκεί μέσα αρνήθηκαν να προσφέρουν ψυχική γη και ύδωρ – ένα ξένο σώμα. Ένα ξένο σώμα που πρέπει, που έπρεπε να αποβληθεί. Όμως πάντα καραδοκεί ο φόβος. Η αβεβαιότητα. Η πανταχού παρούσα και χωρίς εμφανή ημερομηνία λήξεως κρίση, που δαγκώνει τα πόδια των εργαζομένων και τα αγκυλώνει, τους περνάει αλυσίδες βαριές και τους εγκλωβίζει σε σύγχρονα μπουντρούμια που απέξω διατηρούν μια ωραιότατη βιτρίνα για τα κορόιδα που θα πιαστούν ‘πελάτες’. Το να αλλάζεις έξι δουλειές μέσα σε 5-6 χρόνια σου μαθαίνει πολλά. Καταρχάς μαθαίνεις πράγματα σε καθεμιά τους που σε βοηθάνε να πας παρακάτω. Γιατί κάθε δουλειά είναι ένα σχολείο. Το μόνο κακό, όταν αναγκάζεσαι να αλλάζεις συχνά σχολεία, έτσι και με τις δουλειές, ότι πρέπει απ’ την αρχή να εγκλιματιστείς, να κάνεις συναδέλφους – πώς λέμε κάνω φίλους, έτσι πρέπει να κάνεις και συναδέλφους σε κάθε καινούργια δουλειά, πράγμα καθόλου απλό –, να μάθεις κάποια καινούργια πράγματα για την καινούργια δουλειά, να πείσεις τον εαυτό σου ότι σε αυτή θα στεριώσεις (πράγμα αναγκαίο για να αποδώσεις τα στοιχειώδη). Και τα καταφέρνεις όλα αυτά. Εγκλιματίζεσαι, σε σημείο που παίρνεις εύσημα από δεξιά κι αριστερά, που ξεχωρίζεις για την εργατικότητα και το ήθος σου. Κάνεις και συναδέλφους, ανθρώπους που ξετρυπώνεις με κοινές ευαισθησίες και ανησυχίες, με παρόμοια αίσθηση του χιούμορ και του γελοίου (ιδίως στην τελευταία αυτή δουλειά η κοινή αίσθηση του γελοίου είχε κομβικό ρόλο). Και, βεβαίως, μαθαίνεις και τα καινούργια σου πράγματα, γνωρίζεις ανθρώπους, αποκτάς δεξιότητες και όλα όσα έχει να σου προσφέρει μια δουλειά πέραν του μηνιάτικου. Μέχρι που ανακαλύπτεις ή θυμάσαι ότι απ’ την αρχή ήταν αυτή η δουλειά μια απ’ αυτές που έλεγα πριν, τις προσωρινές της απελπισίας. Μέχρι τη στιγμή που κι αν το ’χες ξεχάσει έρχεται να στο θυμίσει, ξεχασιάρη, η εργοδοσία. Που όπως τόσες εργοδοσίες στην Ελλάδα έχει κάνει τα ωραία της λεφτάκια με τα οποία πληρώνεσαι μέσα από τρόπους και δρόμους που εσύ ποτέ δεν θα ακολουθούσες. Και γι’ αυτό της ήσουν από την αρχή ξένος. Και κάτι περισσότερο από ξένος όταν, αφελής καθώς είσαι, τους έδειχνες κατάμουτρα ποιοι είναι: αντιπαθής, απεχθής. Παρά τα όσα κατάφερες, παρά τις καλές σου προθέσεις. Και κάπως έτσι σου ζητάνε να παραιτηθείς, γιατί παρότι κοτζάμ ‘Όμιλος’ δεν έχουν, λέει, να σε αποζημιώσουν. Οπότε κάνε τους τη χάρη. Ξεχασιάρη.

ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2011/03/blog-post_22.html


Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

«Προς Λυριτζή, Οικονόμου και Παπαδημητρίου επιστολή» [Από το blog “ANemos”]


Πριν από ένα μήνα, στις 28.2.2011, στο blogANemos διαβάσαμε αυτό:


Προς Λυριτζή, Οικονόμου και Παπαδημητρίου επιστολή

Μια επιστολή προς γνωστούς δημοσιογράφους απευθύνει η κάτοικος Ωρωπού κ. Ιωάννα Γερμανού

ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ κκ. ΛΥΡΙΤΖΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΗΜΗTΡΙΟY.

Πανικός στις εταιρίες

Τρόμος στην κυβέρνηση

…Πολλή δουλειά για τα ΜΜΕ

(Ή πως λύνονται οι εξισώσεις:

1. Παράνομες συμβάσεις + άδικη έμμεση φορολογία υπέρ εταιριών = πληρώστε διόδια

2. Καταρρέουν οι συμβάσεις + πρέπει να πληρώσει το κράτος τους ιδιώτες = φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ)

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατε μου Μπάμπη,

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την αγωνία σας να αποδείξετε πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, θα είναι υπεύθυνο για τη μη ολοκλήρωση των έργων στις εθνικές οδούς λόγω μεγάλων απωλειών εσόδων. Ειλικρινά συμμερίζομαι την αγωνία σας να αποδείξετε τα αναπόδεικτα. Θα μου επιτρέψετε να σας βοηθήσω.

Θέλω να σας θυμίσω ότι το μεγαλύτερο μέρος των δρόμων ήταν ήδη κατασκευασμένο. Το κόστος κατασκευής της Ιόνιας Οδού, που ανέλαβε η Νέα Οδός Α.Ε. να διεκπεραιώσει, ήταν 800.000.000 ευρώ και η συντήρηση της υπάρχουσας ΠΑΘΕ (τμήμα της Νέα Οδός Α.Ε.) 200.000.000 ευρώ (συντήρηση-ανακατασκευές). Τα έργα της Ιόνιας Οδού έχουν ολοκληρωθεί κατά το 25%, άρα το κόστος που δαπανήθηκε είναι 200.000.000 ευρώ. Υπολογίζεται ότι έχουν δαπανηθεί τα 150 από τα 200.000.000 ευρώ για τη συντήρηση και τις ανακατασκευές. Έχουν δοθεί στην εταιρεία, από το Δημόσιο 150.000.000 ευρώ. Η είσπραξη των διοδίων υπολογίζεται 200.000.000 ευρώ. Άρα μην κουράζεστε. Δεν υπάρχει θέμα χρηματοδότησης. Υπάρχει το γνωστό: της ρεμούλας!

Θυμίζω επίσης ότι στις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων υπάρχουν ρήτρες και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Γιατί αγωνιάτε συνεχώς να προβάλλετε μονάχα τις υποχρεώσεις του κράτους προς τις εταιρίες και όχι εκείνες των εταιριών προς το κράτος;

Το κράτος έχει χρηματοδοτήσει με 150.000.000 ευρώ, τα οποία συμβατικά θα πρέπει να επιστραφούν, λόγω μη ολοκλήρωσης των έργων. Επιπλέον θα πρέπει να καταβληθούν στο Δημόσιο ρήτρες για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων ίσες προς 40.000.000 ευρώ.

Εσύ γλυκέ μου Μπάμπη, που αγωνιάς ιδιαίτερα για την λύση των οικονομικών μας προβλημάτων, πως σου διέφυγε το συγκεκριμένο έσοδο, που το κράτος αρνείται να εισπράξει;

Ακόμα κι αν είχε τηρηθεί η σύμβαση, την οποία έχουμε προσβάλει νομικά με σκοπό να την καταργήσουμε, το τέλος διοδίων θα έπρεπε να είναι στα μετωπικά διόδια των Αφιδνών 1.60 και όχι 2.05 ευρώ!

Όπως καλά ξέρεις υπήρξε μεγάλη αγωνία αν θα εισπραχθούν τα προβλεπόμενα έσοδα του έτους. Χρειάστηκε να θεωρηθούν όλοι οι Έλληνες πολίτες φοροφυγάδες και να εξαναγκαστούν με περαίωση ενώ θα μπορούσαν να εισπραχθούν πολύ απλά 190.000.000 ευρώ από τις ρήτρες τις σύμβασης για ασυνέπεια στις υποχρεώσεις της.

Ο κύριος Λαμπρόπουλος, πρώην υπάλληλος της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ (πρώην Γεν. Διευθυντής της Νέα Οδός Α.Ε.) και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών και η κυρία Καλτσά, πρώην μέλος του Δ.Σ. της εταιρίας ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών (οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα), θα μπορέσουν να σας το επιβεβαιώσουν αν ασκήσετε σοβαρά τα καθήκοντα δημοσιογραφίας σας.

Γλυκύτατε μου Μπάμπη,

δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που δεν γίνονται τα έργα. Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά. Το κράτος δεν έχει λεφτά να απαλλοτριώσει τα κομμάτια, που έχει αναλάβει για να προχωρήσουν και θέλουν, για να καλύψουν τις πομπές τους, να τα ρίξουν πάλι, που αλλού; Στους πολίτες! Αυτούς τους ίδιους ακριβώς, που τα φάγανε μαζί.

Δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που το κράτος υπέγραψε ότι η ΔΕΗ θα υπογείωνε τις γραμμές της για να γίνει η Ιόνια Οδός, ξεχνώντας ότι τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού την είχε το ίδιο κάνει Α.Ε. και ως εκ τούτου, πολύ σωστά, δεν μπορούσε να αναλάβει τέτοιο κόστος προς χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων της Νέα Οδός Α.Ε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, μη μας φοβίζετε ότι ο ελληνικός λαός θα μείνει χωρίς δρόμους, λόγω του κινήματος των πολιτών που δεν πληρώνουν διόδια.

Δεν χρέωναν οι πολίτες τις 4πλάσιες τιμές από όλη την Ευρώπη στην κατασκευή των δρόμων επί μία και πλέον εικοσαετία.

Η χρήση των δρόμων, σας θυμίζω, πληρώνεται με τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη καυσίμων!

Ο συμπαθέστατος κύριος Νασούλης, της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε., δήλωσε σε ραδιόφωνο ότι η κύρια χρηματοδότηση των έργων είναι η είσπραξη των διοδίων!!!!!

Άθελά του δηλαδή, παραδέχτηκε ότι η εταιρία του, με μηδενικό κίνδυνο επένδυσης, ζητάει από τον χρήστη του δρόμου να χρηματοδοτήσει το έργο του και αυτός μετά να συνεχίσει να εισπράττει καθαρό έσοδο για τα επόμενα 30 περίπου χρόνια, χωρίς κανένα ρίσκο.

Ο χρήστης δηλαδή είναι συνέταιρος χωρίς όμως να έχει καμία αξίωση στα κέρδη, ούτε μετέπειτα όφελος με μείωση του τέλους των διοδίων.

Αντίθετα ο κύριος αυτός είπε (μας κάνει χάρη δηλαδή), πως μετά την αποπεράτωση των έργων, θα υπάρχει μόνο τιμαριθμική αύξηση των τελών!

Όπως ακριβώς και οι μισθοί των εργαζομένων ακολουθούν την τιμαριθμική αύξηση. Ασφαλώς κάνω χιούμορ…

Ο κύριος Μαγκριώτης, ισχυρίζεται ότι οι εταιρείες απαιτούν το αντίτιμο των διελεύσεων των πολιτών, που δεν πληρώνουν!

Δεν ήξερα ότι οποιοσδήποτε ιδιώτης μπορεί να απαιτήσει από το Δημόσιο οφειλές πελατών του!

Μήπως ξέρετε που ακριβώς θα πρέπει να στείλω το λογαριασμό για τις καινούριες μου γόβες;

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, λέτε πως η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έδωσε την άδεια να μας φωτογραφίζουν, ούτως ώστε να μας στέλνουν διαταγές πληρωμής, για να μπορέσουν οι εταιρείες να καλύψουν τα τεράστια διαφυγόντα κέρδη.

Κοιτάξτε καλύτερα τα χαρτιά σας: Δεν είναι “Άδεια”! Είναι “Γνωμάτευση” (απάντηση) σε ερώτηση του Υπουργείου.

Μην ξεχνάτε ότι ποτέ δεν αρνηθήκαμε να δώσουμε τα νούμερα των αυτοκινήτων μας και ειλικρινά σας λέμε, ότι μας αρέσουν οι φωτογραφίες. Έχουμε όλοι φωτογένεια.

Έχετε έστω και μία στιγμή σκεφτεί πως αν μας στείλουν να πληρώσουμε 2.05 ευρώ για 5χλμ. που συνήθως διανύουμε, πόσο διαβρωμένο δικαστή θα πρέπει να βρουν για να τους δικαιώσει;

Τι θα κάνουν οι καλοί σας φίλοι οι εργολάβοι τότε;

Θα καταρρεύσουν συλλογικά!

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, ειλικρινά πιστεύετε να το τολμήσουν;

Ή θα κάνουν τους βλάκες και θα συνεχίσουν να τα παίρνουν από φοβισμένους περαστικούς και βέβαια, αν εσείς με αυτά που λέτε φοβίσετε κάποιους ακόμα, καλύτερο γι αυτούς. Θα εισπράττουν περισσότερα.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, καλέ μου Μπάμπη, πιστεύω ότι η βασιλεία της βλακείας τελειώνει και έρχεται η βασιλεία της αγανάκτησης γι αυτό θα πρέπει να προσαρμόσετε τη δουλειά σας απευθυνόμενοι όχι σε βλάκες αλλά σε αγανακτισμένους πολίτες.

Κάθε σπρώξιμο της μπάρας είναι ένα σπρώξιμο της γενικής αδικίας και καθολικής αηδίας που βιώνουμε καθημερινά.

Σ΄ αυτή τη χώρα μάθαμε εδώ και αιώνες να λέμε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε χειρότερες συνθήκες.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, όλοι ξέρουμε ότι πάνω στον πανικό τους οι εταιρείες και οι υπηρέτες τους των υπουργείων, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και προσπαθούν απεγνωσμένα, εδώ και καιρό, να βρουν έννομη λύση εκ των υστέρων για να καλύψουν τα κενά τους.

Επειδή ζούμε σ΄ αυτή τη χώρα, που μοναδικό στόχο έχει την εξάντληση των πολιτών της, που κατασκευάζει νόμους, τους ψηφίζει με τη μορφή του κατεπείγοντος (συνήθως τις νύχτες ή τα καλοκαίρια), δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν γίνει κάτι τέτοιο και στην περίπτωση μας.

Ξέρουμε ότι οι συμβάσεις τους για την παραχώρηση των εθνικών μας δρόμων έχουν ήδη καταρρεύσει και προσπαθούν, με όχημα εσάς, να βρουν άλλοθι πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι εκείνο, που φταίει για την κατάρρευση των συμβάσεων τους. Μεγάλη τιμή μας!

Αν πάλι προσπαθείτε να μας τρομοκρατήσετε, δυστυχώς έχετε αποτύχει.

Οι φωτογραφίες τους δεν μας τρομάζουν και όποιους νόμους και να κατασκευάσουν στα μέτρα τους, θα είμαστε απέναντί τους.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας, που τόσο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε νέοι κομματικοποιημένοι και μάλιστα τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ότι κάνουν λάθος:

Δεν είμαστε όλοι νέοι.

Δεν είμαστε κομματικοποιημένοι.

Δεν είμαστε από αυτούς που πήραν τις μίζες και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Δεν είμαστε από αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα και ακόμα διδάσκουν οικονομία στα πανεπιστήμια με παχυλό μισθό.

Είμαστε από αυτούς που τους περικόπηκε ο μισθός μας, το δώρο μας, τα επιδόματά μας, που χειροτερεύει η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, η εκπαίδευση των παιδιών μας…

Είμαστε αυτοί που νιώθουμε ότι αυτό το κράτος, που περιθάλπει κλέφτες και ρίχνει χημικά σε συνταξιούχους, δεν είναι δυνατόν να φροντίσει το δίκιο μας…

Ναι Κράτος…διεκδικούμε το δίκιο μας μόνοι μας.

Δεν σε εμπιστευόμαστε και μας αποδεικνύεις συνεχώς, πως καλά κάνουμε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, γιατί ο κόσμος σπρώχνοντας τη μπάρα στα διόδια, σπρώχνει από πάνω του την αδικία και εκτονώνει μέρος της καθημερινής του αγανάκτησής του για τις δικές τους και τις δικές σας πομπές.

Μην προσπαθείτε να αποδείξετε ότι μερικοί νέοι αριστεροί και ακροδεξιοί που τσακώνονται, είναι το κίνημα των διοδίων.

Το κίνημα των διοδίων είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι.

Το κίνημα των διοδίων το “δημιουργήσατε” εσείς!

Εσείς μας κάνατε να σπρώξουμε την μπάρα και τώρα σας διαβεβαιώνουμε ότι όσο και να προσπαθείτε να μας ρίξετε τα βάρη των άστοχων συμβάσεων και των επιλογών σας, όσο και να μας τρομοκρατείτε με πρόστιμα και διαταγές πληρωμών, είναι ήδη πολύ αργά.

Και θα το δείτε.

Φιλικά,

Ιωάννα Γερμανού

Κάτοικος Δήμου Ωρωπού (που παρεμπιπτόντως «φιλοξενεί» 8 σταθμούς διοδίων στο εσωτερικό του)

ΠΗΓΗ:

http://naftilos.blogspot.com/2011/02/blog-post_4977.html


Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

«Η φρίκη του να είσαι άνθρωπος» [Από το blog “Ελληνίδα”]


Πριν από τρεις εβδομάδες, στις 6.3.2011, στο blog “Ελληνίδα”, διαβάσαμε αυτό:


Η φρίκη του να είσαι άνθρωπος


Οι αναλώσιμοι έχουν κληρωθεί.

Οι Αυστραλοί στρατιώτες παγώνουν το σπέρμα τους πριν φύγουν γιά το Αφγανιστάν.

Ισως ο θάνατος τους περιμένει εκεί.

Θέλουν το αυτονόητο.

Η παρηγοριά του ν' αφήσουν κάτι πίσω τους.

Μιά ελπίδα.

Μιά αγάπη που θα έχει διάρκεια την αιωνιότητα.

Μετά θάνατον η σύντροφος τους φέρνει το παιδί τους στον κόσμο.

Το εγώ, η συνέχεια, ο απόγονος, ένας θάνατος ηρωικός στο μέτωπο.

Μπορεί ο σκοπός να είναι άδικος αλλά το αίμα ενός αθώου

- έστω κι' αν κρατά όπλο -

δικαιώνει το πιόνι.

Είναι απλά ένα νούμερο στις ειδήσεις.


Η ματαιότητα.

Να μείνουν μία ανάμνηση σ' αυτούς που άγγιξαν στο πέρασμα τους.

Η ιστορία πάντως σίγουρα δεν θα τους θυμάται.

Ανώνυμα διαμελισμένα πτώματα ή σακατεμένοι ψυχικά βετεράνοι.

Κανείς δεν γυρνάει σώος από το μέτωπο.

Γιά μιά ιδέα.

Να μην είναι η ελευθερία σου αλλά να σε έχουν πείσει πως αξίζει να σκοτωθείς γι' αυτή.

Εστω κι' αν είναι το συμφέρον των πολυεθνικών.

Οι βόμβες της απελευθέρωσης των λαών στοχεύουν αθώους και γυναικόπαιδα.

Θ' ακολουθήσει η ανάπτυξη.

Με το αζημείωτο πάντα.


Η βία του κατακτητή.

Στην φύση, στα ζώα, μεταξύ μας.

Οι πληγές ποτέ δεν θα κλείσουν.

Η Γη έχει φτάσει στα όρια της

κάποια στιγμή θα μας σιχαθεί και θα μας ξεράσει.


ΠΗΓΗ:

http://ths-ellinidas.blogspot.com/2011/03/blog-post_06.html


Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

«Οι καθηλωμένοι» [Από το blog “Memoryland”]


Πριν από μία εβδομάδα, στις 19.3.2011, στο blogMemoryland του Γεράσιμου, διαβάσαμε αυτό:


Οι καθηλωμένοι

Παλιότερα στην Ελλάδα οι άνθρωποι έπασχαν από έλλειψη βιταμινών. Με τα χρόνια, περνώντας οι δεκαετίες, το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε, η διατροφή των λίγων έγινε των πολλών, στερήσεις και δυσκολίες πήραν τη θέση τους στα βιβλία ιστορίας από τα οποία μαθαίνουμε για τον Β' Παγκόσμιο, τον Εμφύλιο, τη φτώχεια και τις δυστυχίες περασμένων γενιών. Σήμερα τις παίρνουμε τις βιταμίνες μας, μέχρι και από τα φαρμακεία. Πάσχουμε, όμως, από κάποια άλλη έλλειψη, που δε μπορεί να μας την καλύψει με χαπάκια το φαρμακείο. Πάσχουμε από έλλειψη βιωμένων εμπειριών. Όταν ένας άνθρωπος περνά τη ζωή του καθηλωμένος μπροστά από οθόνες συνομιλώντας με άλλους καθηλωμένους, κάνοντας μόνο μερικά διαλείμματα για να πάρει ερεθίσματα, ‘τζούρες’ από την έξω ζωή τις οποίες εν συνεχεία θα σπεύσει να στίψει μέχρι τελευταίας σταγόνας από την καρέκλα του για να τις σερβίρει σαν χυμό γεμάτο βιταμίνες ζωής στο ίντερνετ, βάζει ένα μεγάλο ερώτημα. Αν αυτό μετράει σαν ζωή. Αν η εμπειρία της οθόνης μετράει σαν εμπειρία. Παλιά, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τραφούν σωστά, να πάρουν όσες βιταμίνες έπρεπε, βολεύονταν όπως-όπως με υποκατάστατα. Φλούδες από πατάτες, χαρουπάλευρο, σφαγμένους γαϊδάρους και γάτες. Έτρωγαν ό, τι μπορούσε να βρεθεί για να μην πεθάνουν. Το ίδιο, όταν ένας άνθρωπος στερείται τα στοιχειώδη της ζωής, της ανθρώπινης εμπειρίας, θα βολευτεί με ένα λάπτοπ. Θα ταξιδεύει μέσα από τις αφηγήσεις των ταξιδιών άλλων. Θα συγκινείται μέσα από τις μπαγιατεμένες συγκινήσεις άλλων. Θα τσαντίζεται με όσα κάποτε τσάντισαν κάποιους άλλους. Και θα περιμένει το ίδιο και από αυτούς. Όλα αυτά, χωρίς να κουνηθεί από την καρέκλα του. Καθηλωμένος, όπως και αυτοί οι άλλοι. Σε πρόωρη συνταξιοδότηση από την υπόλοιπη ζωή. Και με μια μεγάλη διαφορά από τους πάσχοντες από αβιταμίνωση παππούδες του. Αυτός το επέλεξε.

ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.com/2011/03/blog-post_19.html

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

«Τι διδάσκονται Τούρκοι και Έλληνες μαθητές του Δημοτικού» [Από το blog “Φερενίκη”]


Στις 28.5.2009, στο blog “Φερενίκη”, διαβάσαμε αυτό:


«Τι διδάσκονται Τούρκοι και Έλληνες μαθητές του Δημοτικού»

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ.

Ο άκρατος ανθελληνισμός των τουρκικών βιβλίων

«Υπό ελληνική κατοχή βρίσκονται τα νησιά του Αιγαίου»! Αυτό διδάσκονται στο σχολείο οι Τούρκοι μαθητές,την ώρα που η Ελλάδα διαγράφει τη Σφαγή της Σμύρνης από τα σχολικά της εγχειρίδια στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης ελληνοτουρκικής προσέγγισης...

Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ' Δημοτικού εξυμνεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να ενισχύσουν την εκπάιδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία-και ξεχνάει το κρυφό σχολειό-το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γείτονος διδάσκει στους Τούρκους μαθητές ότι:

-Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».

-Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». (!!!)

-Σελίδα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».

-Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια το 1930.Έτσι η Χίος,η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας. Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».

Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς υποχρεωτικής φοίτησης. Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (Ege Denizinde Turk Haklari) και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη γείτονα το 1955 με την υπογραφή του Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά προπαγανδίζεται παράλληλα και ως απαραίτητο ανάγνωσμα για τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Η Ιστορία στη γειτονική χώρα έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον Κεμάλ Ατατούρκ,ο οποίος μετά την πλήρη επικράτησή του επιδόθηκε σε μία τεράστια προσπάθεια να προσδώσει ιστορική εντοπιότητα στο τουρκικό στοιχείο της Μικράς Ασίας.

Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας,όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός- ήταν τουρκικής προέλευσης! Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες, Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο.Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες,οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του «μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!

Χαρακτηριστική είναι η -τουλάχιστον παράδοξη- ανακοίνωση του Τούρκου ιστορικού Χασάν Τζεμίλ: «Ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός δεν είναι ανεξάρτητος. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ιωνικός,ο οποίος με τη σειρά του γεννήθηκε από τον αιγιακό. Αυτός ο αιγιακός πολιτισμός της Δυτικής Ανατολίας,τον οποίο κληρονόμησε ο ελληνικός, εμπνεύστηκε και δημιουργήθηκε μόνο μετά την επαφή με τον χετιτικό πολιτισμό που ήταν...τουρκικός» (Ege medeniyetinin menseine umumi bir bakis,Άγκυρα)

Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ (Turk Yunan iliskileri ve filiki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο,ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι ο Δημόκριτος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης, Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν όλοι τους τουρκικής καταγωγής. Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία...

Το παραπάνω κείμενο έλαβα στο e- mail μου και θεώρησα σκόπιμο να σας το μεταφέρω. Το υπογράφει ο κ. Νικόλαος Φούκας

1173185517.jpg

ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΙ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟ Αντίβαρο Μάρτιος 2007

Κριτικές Παρατηρήσεις στο Βιβλίο Ιστορίας της Έκτης Δημοτικού
(2η μορφή, 8 Μαρτίου 2007)

Ακαδημία Αθηνών

Παρόν 18.03.2007, Αντίβαρο Μάρτιος 2007

.......................

2.1.1. Δεν οδηγούνταιί στην κατανόηση των εννοιών «σκλαβιά», «τουρκοκρατία», «παιδομάζωμα», «εξισλαμισμός», «θρύλος», «παραδόσεις».

2.1.2 Δεν διακρίνουν τους λόγους που οδήγησαν τον Σουλτάνο να δώσει προνόμια στην Εκκλησία και άλλους ελληνικούς οργανισμούς, καθώς και τις συνέπειές τους.

2.1.3. Δεν γνωρίζουν οι μαθητές τις υποχρεώσεις και τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στους υποδούλους και τις ταπεινώσεις που αυτοί υφίσταντο.

2.1.4. Δεν κατανοούν οι μαθητές τις διαφοροποιήσεις που υπήρχαν ή που διαμορφώθηκαν σε κάποιες κοινότητες.

2.1.5. Δεν μποτούν οι μαθητές να εκτιμήσουν τον ρόλο των θρύλων, των παραδόσεων και των συμβολισμών στη διατήρηση της ιδιαιτερότητας των Ελλήνων (πβ. 2.4.1).

2.1.6. Δεν προκαλείται ο θαυμασμός των μαθητών για τον ηρωισμό των Σουλιωτισσών.

2.1.7. Δεν γνωρίζουν οι μαθητές τα σημαντικότερα από τα κινήματα που έκαναν οι Έλληνες για να ανακτήσουν την ελευθερία τους (πλην αναφοράς στα Ορλωφικά) και τις αιτίες της αποτυχίας τους. [Πρβλ. ΒΔ. 43-45]

2.1.8. Δεν διδάσκονται τις προβλεπόμενες θεματικές ενότητες «Οι Έλληνες εκφράζουν τους καημούς και τις ελπίδες τους» (πβ. 2.1.7, 2. 4.1), «Σούλι, Μάνη, Σφακιά» (πβ. 2.4.1), «Εξεγέρσεις των Ελλήνων» (πβ. 2.4.1).

2.1.9. Η πραγματεία της θεματικής ενότητας «Οι ελληνικές κοινότητες και η οργάνωση τους» είναι ελλιπής και όχι ουσιαστική (πρβλ. πιο πάνω)

.....................................

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ http://www.antibaro.gr/society/akadhmia_istoria.php

Ελπίζω να διδάσκονται τουλάχιστον το παρακάτω απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλή. Ολόκληρο το κείμενο εδώ http://users.sch.gr/symfo/sholio/arhea/epitafios_mtfr.htm

39. Υπερέχουμε δε από τους αντιπάλους μας και στην πολεμική προετοιμασία κατά τα εξής: Την πόλη μας την παρέχουμε ανοιχτή, και ποτέ δεν αποκλείουμε κανέναν διώχνοντας τους ξένους από οποιοδήποτε μάθημα ή θέαμα, από το οποίο, αν δεν το κρατήσουμε μυστικό και το δει κανείς από τους εχθρούς μας, είναι δυνατόν να ωφεληθεί, γιατί πιστεύουμε όχι τόσο στις προετοιμασίες και τα στρατηγήματα όσο στην έμφυτη γενναιότητά μας στα έργα. Στο ζήτημα δε πάλι της αγωγής, ενώ εκείνοι υποβάλλονται από την νεαρή τους ηλικία σε επίπονη άσκηση, με την οποία επιδιώκουν να γίνουν γενναίοι, εμείς ζούμε με όλες τις ανέσεις και όμως είμαστε εξ ίσου πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε τους ίδιους μεγάλους κινδύνους. Και η απόδειξη: ενώ οι Λακεδαιμόνιοι εκστρατεύουν με όλους τους συμμάχους τους κατά της χώρας μας και ποτέ μόνοι, εμείς εισβάλλουμε κατά των άλλων εντελώς μόνοι, και τις περισσότερες φορές νικάμε χωρίς δυσκολία τους αντιπάλους μας, αν και εκείνοι μάχονται για την πατρίδα τους, εμείς δε είμαστε σε ξένο έδαφος. Και κανείς από τους εχθρούς μας δεν αντιμετώπισε μέχρι σήμερα τις δυνάμεις μας ενωμένες, γιατί από τη μία φροντίζουμε ταυτόχρονα για το ναυτικό μας, και από την άλλη στέλνουμε τις δυνάμεις μας σε πολλά σημεία της γης. Αν δε κάπου με μέρος μόνο της δύναμής μας συμπλακούν οι εχθροί μας, τότε, αν νικήσουν, καυχώνται ότι μας νίκησαν όλους, αν νικηθούν, διακηρύσσουν ότι νικήθηκαν από όλους. Και βέβαια, αν εμείς αντιμετωπίζουμε με πολλή προθυμία τους κινδύνους, περισσότερο με μια αφροντισιά και άνεση παρά μετά από επίπονη άσκηση, και με ανδρεία που οφείλεται όχι τόσο στην επιβολή των νόμων όσο στην φυσική μας ευψυχία, έχουμε το πλεονέκτημα ότι δεν κουραζόμαστε προκαταβολικά για δεινά, που ανήκουν ακόμα στο μέλλον, και, όταν φθάσουμε στα δεινά αυτά, ότι αποδεικνυόμαστε ότι δεν είμαστε λιγότερο τολμηροί από εκείνους που μοχθούν συνεχώς. Δεν είναι η πόλη μας άξια μόνο σε αυτά αλλά και σε πολλά ακόμη.

40. Γιατί αγαπούμε το ωραίο με απλότητα, και αγαπούμε τη σοφία χωρίς μαλθακότητα. Μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μια ευκαιρία έργων παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχεια του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία. Επί πλέον, οι ίδιοι εμείς είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και ενώ ασχολούμαστε με διαφορετικά επαγγέλματα κατέχουμε καλά τα πολιτικά ζητήματα. Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που αυτόν που δε μετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που ή κρίνουμε ή διαμορφώνουμε σωστές γνώμες για τα πράγματα, γιατί δεν θεωρούμε τους λόγους εμπόδιο των έργω

ΠΗΓΗ:

www.fereniki.pbblogs.gr

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

«Οι θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας» [Από το blog “Online μπούρδες”]




Πριν από μία εβδομάδα, στις 17.3.2011, στο blog “Online μπούρδες” διαβάσαμε αυτό:


Οι θεμελιώδεις νόμοι της ανθρώπινης βλακείας

Ο 1ος Νόμος

«Πάντα και αναπόφευκτα ο καθένας από μας υποτιμά τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν».

Παραδεχτείτε το. Η μικρή φούσκα λογικής του μικρόκοσμού μας, που περιλαμβάνει έναν κλειστό κύκλο από συζητήσιμα άτομα κάποιας αντίληψης, κάθε μέρα μικραίνει όλο και περισσότερο. Γιατί σε ένα τυχαίο κοινωνικό σύνολο με πεπερασμένο αριθμό ανθρώπων, οποιοδήποτε αυθαίρετο ποσοστό θεωρήσουμε εμείς ότι είναι ηλίθιο, η πραγματικότητα θα μας προσθέτει συνεχώς ένα ποσοστό παραπάνω.

Ο 2ος Νόμος

«Η πιθανότητα να είναι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ηλίθιο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ίδιου προσώπου».

Η κοινωνία, και κατ’ ακολουθία η ζωή θα ήταν πολύ πιο όμορφη και βολική αν κάποια επίκτητα χαρακτηριστικά εξάλειφαν την βλακεία. Η πραγματικότητα όμως έχει άλλη άποψη. Δεν έχει σημασία αν κάποιος έχει 10 πτυχία, ή κατέχει υψηλή θέση ευθύνης ή IQ 200. Επίσης δεν έχει σημασία η οικονομική κατάστασή του, η φυλή του ή ο σεξουαλικός προσανατολισμός του. Η βλακεία είναι μία equal opportunities έννοια και δεν κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις.

Ο 3ος Νόμος

Επαναδιατυπώνεται για λόγους συνοχής:

«Ένα ηλίθιο άτομο είναι ένα πρόσωπο που προκαλεί ζημιά σε ένα άλλο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων χωρίςταυτόχρονα να εξασφαλίζει κάποιο πλεονέκτημα για το ίδιο· πολλές φορές, μάλιστα, το ίδιο υφίσταται μίαν απώλεια».

Αυτός είναι και ο κανόνας που κάνει τη λεπτή διαφορά μεταξύ ενός βλάκα και ενός μη-βλάκα. Και φυσικά συνδέεται άμεσα με την ικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας ενός ατόμου, αφού μέσω αυτής μπορεί να ρυθμίζει τις πράξεις του με τρόπο ώστε αυτές να αποφέρουν ταυτόχρονα εποικοδομητικά στοιχεία τόσο για αυτόν όσο και για τους γύρω του.

Άλλωστε, ο λόγος που ένας βλάκας γίνεται εκνευριστικός, δεν είναι τόσο για το γεγονός ότι μία πράξη του μπορεί να βλάπτει εμάς έμμεσα ή άμεσα, αλλά επειδή μπορούμε να δούμε πως από την ίδια πράξη βλάπτεται και ο ίδιος χωρίς να το καταλαβαίνει. Είναι το συναίσθημα που νοιώθεις όταν βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο με έναν βλάκα που επεξεργάζεται μία χειροβομβίδα, και ενώ του λες να μην τραβήξει την περόνη, αυτός για κάποιον αψυχολόγητο λόγο την τραβάει επίτηδες, χωρίς βέβαια να καταλαβαίνει σε τί χρησιμεύει η περόνη, και σε κοιτάει με το βλέμμα «Χα! Την τράβηξα». Ο εκνευρισμός που δημιουργεί η υποτίμηση μίας βλακώδους πράξης, είναι στην ουσία αυτός που μας οδηγεί και στον επόμενο Νόμο.

Ο 4ος Νόμος

«Τα μη ηλίθια άτομα υποτιμούν πάντα τη βλαπτική ενέργεια των ηλίθιων ατόμων. Ιδίως οι μη ηλίθιοι ξεχνούν διαρκώς ότι σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο και σε οποιαδήποτε περίσταση η συναναστροφή και/ή ο συγχρονισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται ασφαλώς ένα σοβαρότατο σφάλμα».

Η βλακεία είναι σαν τον παραλογισμό. Είναι απρόβλεπτη άρα ανίκητη. Όσο και αν θεωρεί κανείς ότι μπορεί να αποφύγει έναν βλάκα και τις πράξεις του, πλανάται οικτρά. Και αυτό το απρόβλεπτο είναι που συντελεί στην κορύφωση του προαναφερθέντος εκνευρισμού. Διότι, ο βλάκας όπως και ο παράλογος, δεν αντιμετωπίζονται με κανένα επίπεδο λογικής. Ο βλάκας αντιμετωπίζεται με περισσότερη βλακεία, αλλά αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της γενικότερης βλακείας στο όλο σύστημα, οπότε νικητής πάλι βγαίνει ο βλάκας.

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να κάνουμε μία μικρή ανάλυση για τον συσχετισμό τύπων ανθρώπων και πράξεών τους. Έστω ένα καρτεσιανό σύστημα αξόνων, πάνω στο οποίο τοποθετούμε τον Τάδε. Ο Χ άξονας μετράει το όφελος που εξασφαλίζει ο Τάδε από τη δράση του. Ο Υ άξονας μετράει το όφελος που εξασφαλίζει ένα άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων ως συνέπεια της ίδιας δράσης από τον Ταδε. Ας εξετάσουμε τις 4 περιπτώσεις όπως αυτές διαφαίνονται από το παρακάτω διάγραμμα.

Α: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία ο ίδιος δεν εξασφαλίζει κάποιο όφελος, αλλά εξασφαλίζουν όφελος οι άλλοι (αρνητικό Χ, θετικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως αμόρφωτος.

Β: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία και αυτός και οι άλλοι εξασφαλίζουν όφελος (θετικό Χ, θετικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως έξυπνος.

C: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία ούτε αυτός, ούτε οι άλλοι εξασφαλίζουν όφελος (αρνητικό Χ, αρνητικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως ηλίθιος.

D: Ο Τάδε κάνει μία πράξη από την οποία αυτός εξασφαλίζει κάποιο όφελος, αλλά εις βάρος του οφέλους των άλλων (θετικό Χ, αρνητικό Υ). Ο Τάδε με αυτή την πράξη συμπεριφέρεται ως κακοποιός.

Εξετάζοντας πλέον την ευημερία μίας ολόκληρης κοινωνίας με μία απλή μακροανάλυση του ανωτέρω διαγράμματος μπορούμε να δούμε ότι σε γενικές γραμμές η μεγαλύτερη πηγή δράσεων με κόστος για την ίδια την κοινωνία δεν προέρχεται από τον κακοποιό, όπως ίσως θα περίμενε κανείς. Έτσι, με ασφαλή τρόπο μπορούμε να καταλήξουμε στον τελευταίο και συμπερασματικό νόμο...

Ο 5ος Νόμος

«Το ηλίθιο άτομο είναι ο πιο επικίνδυνος τύπος ανθρώπου που υπάρχει».

ΠΗΓΗ:

http://str1der.blogspot.com/2011/03/blog-post_17.html

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

«Διεθνής Ναζιστική Τάξη» [Από το blog “ Rodia Mixer”]


Πριν από έντεκα ημέρες, στις 12.3.2011, στο blogRodia Mixer”, διαβάσαμε αυτό:


Διεθνής Ναζιστική Τάξη

Η συνταγή που εφάρμοζαν οι ναζί ήταν πολύ απλή:

1. Λύγισε το σώμα

2. Λύγισε το πνεύμα

3. Λύγισε την καρδιά

Αυτή τη συνταγή ακριβώς χρησιμοποιούν και οι γνωστοί μας δυνάστες του Δ.Ν.Τ., όθεν και ο αποκρυπτογραφημένος τίτλος. Αυτή είναι η απλή μέθοδος καθυπόταξης των λαών, με πρόσχημα το υποτιθέμενο Χρέος, με πρώτο θύμα στον κατάλογο την πολύπαθη Χιλή -αν δεν κάνω λάθος- και την εν συνεχεία καθυπόταξη πλείστων όσων χωρών της Νότιας Αμερικής. Η μέθοδος αυτή, πρώτο στόχο έχει το σώμα των ανθρώπων, το οποίο, κατά την έναρξη εφαρμογής της μεθόδου, καθυποτάχθηκε με βασανιστήρια, φόνους, βιασμούς, εκτελέσεις, μετά από την επιβολή αιμοσταγών δικτατόρων. Με δυο λόγια, πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής εξακολουθούν να είναι μπλεγμένες στα δίχτυα του ΔΝΤ και των συμφερόντων των ΗΠΑ και να δούμε αν και πότε θα ξεμπλέξουν εντελώς.

Το θέμα όμως δεν τράβαγε άλλο, οπότε, οι ευφάνταστοι -σε κάτι τέτοια η φαντασία τους οργιάζει- ναζιστές του καπιταλισμού σκέφτηκαν άλλα κόλπα, που να συνάδουν, να είναι "συμβατά" που λένε, με τα ήπια δημοκρατικά καθεστώτα. Χαρακτηριστική η "εφαρμογή" πριν μερικά χρόνια των κανόνων του Δ.Ν.Τ. (βλ. αναλυτικό τίτλο και μη μασάς περί "Ταμείου", κλπ φούμαρα, καλέ/ή μου αναγνώστη/τρια) χαρακτηριστική λοιπόν η εφαρμογή στη Νότια Αφρική. Μετά την αποφυλάκισή του, ο ταλαίπωρος Μαντέλα πού να φανταστεί τί ακριβώς συνέβαινε στον κόσμο! Είχε το νου του να πάρει την εξουσία και να κάνει πράξη όλα όσα είχε υποσχεθεί στο λαό του. Αμ, δε!

Εκανε το λάθος να μη δώσει και μεγάλη σημασία στις οικονομικές διευθετήσεις, πράγμα που ανέθεσε σε μερικούς οικονομολόγους να πράξουν, να διαπραγματευτούν δλδ το οικονομικό κομμάτι με τα τζιμάνια της σχολής του Σικάγου, τα εξαμβλώματα του Φρίντμαν. Και την πάτησε, όπως ήταν επόμενο. Τα ορυχεία και όλος ο πλούτος της πάμπλουτης αυτής χώρας ξεπουλήθηκαν, οι πλούσιοι γίναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί όχι απλώς φτωχότεροι αλλά πληρώνουν κι από πάνω τα πρώην αφεντικά τους, προβιβασμένοι πλέον σε κανονικούς δούλους. Ψάξε το θέμα, μη τα θέλεις όλα μασημένα!

Οι ιστορίες των χωρών που υποτάσσονται με ήπια και δημοκρατικά μέσα, έχουν ένα κοινό παρανομαστή: Την παραπλάνηση, τον αιφνιδιασμό ή το ξεπούλημα των κυβερνήσεών τους, οι οποίες -εν αγνοία τους ή και εν πλήρει γνώσει τους- παραμυθιάζουν, παραπλανούν, αιφνιδιάζουν τους λαούς που εξουσιάζουν (δεν γράφω κυβερνούν, γιατί άλλος είναι ο ρόλος μιας κυβέρνησης και όχι το ξεπούλημα της χώρας) ώστε να καταπίνει εύκολα -με το καλό, σαν σιροπάκι για το βήχα ή και σαν μουρουνόλαδο- τα διάφορα "μέτρα".

Τα μέτρα δηλαδή που θα φέρουν τους πολίτες σε απόγνωση, θα ταπεινώσουν και εξαθλιώσουν πρώτα το σώμα, μετά θα εκμαυλίσουν το πνεύμα και στο τέλος θα ψυχράνουν την καρδιά μέχρις απονέκρωσης.

Ηδη, διακρίνω στον τόπο μου τα πρώτα φανερά δείγματα. Γονείς που δεν μπορούν πια να στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν ή διέκοψαν τις σπουδές των παιδιών και τα στείλαν για δουλειά (ποια δουλεια;), αξιοσέβαστους συνταξιούχους να ψάχνουν στους κάδους ανακύκλισης, τεράστιες ταμπέλες με πωλητήρια σπιτιών και ενοικιαστήρια μαγαζιών, πρώην μαγαζάτορες να διαβιούν μέσα στα σαραβαλάκια τους -ναι, τα έχουν κάνει σπίτι, γραφείο, βιβλιοπωλείο και δεν ξέρω πού πλένονται και αποπατούν.

Τί μπορεί να σκεφτεί ένας άνθρωπος εξαθλιωμένος, άλλο από το πού θα βρει μια μπουκιά φαΐ να θρέψει το κορμί το δικό του και της οικογένειάς του; Είχα ακούσει για το μεγάλο λιμό που είχε πέσει στη χώρα μας -κυρίως στις πόλεις και μάλιστα στην Αθήνα- το 1941-42 και δεν πίστευα ότι μπορεί να ξαναγίνει τέτοιο κακό, να πεθαίνουν οι άνθρωποι από πείνα στη σύγχρονη Ευρώπη, την πολιτισμένη. Μη φέυγω από το θέμα όμως... Μετά την εξαθλίωση του σώματος, έρχεται ο εξανδραποδισμός του πνεύματος, η πλήρης αλλοτρίωση, ο εκμαυλισμός, η υποδούλωση. Υστερα από αυτό, παγώνει η καρδιά, γίνεται πέτρα το συναίσθημα και πάνε περίπατο η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός. Κυριαρχεί το μίσος, οι -τύποις πλέον- άνθρωποι αλληλομισούνται, αλληλοκαταδίδονται, αλληλοσπαράζονται, χώνεται καθένας στο καβούκι της προσωπικής του μιζέριας γεμάτος φόβο και ενοχές, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό.

Για τούτο, ας αντισταθούμε στα δεινά, ας μη τα αφήσουμε να μας πλησιάσουν, ας διώξουμε το τέρας από τη χώρα μας. Ας θυμηθούμε στην ανάγκη τα ένδοξα παλιά κατορθώματα, Μαραθώνες και Σαλαμίνες, και ας μη γίνουμε η Κερκόπορτα που θα χώσει το Τέρας της Παγκόσμιας Ταπείνωσης στην Ευρώπη. Ηδη, ακούγονται φωνές σοφών (αν δεν ακούσαμε τους προηγούμενους που λέγαν να μη πέσουμε στα δίχτυα του ΔΝΤ) ήδη μιλούν σοφοί άνθρωποι στο Ην. Βασίλειο, στην Αυστρία και σε άλλες χώρες. Φωνές σοφών που αμφισβητούν τις "οδηγίες", τις "συνθήκες" και άλλα φαιδρά που "πρότειναν" οι μη εκλεγμένοι δικτατορίσκοι των Βρυξελλών στους λαούς της Ε.Ε. και που ψήφισαν με ελαφριά καρδιά και χωρίς σκέψη οι ανεγκέφαλοι (ή πουλημένοι, δεν το αποκλείω) δημοκρατικά εκλεγμένοι κυβερνήτες των ευρωπαϊκών χωρών.

Στο κάτω κάτω, ας δοκιμάσουμε. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα κι ένα πιάτο φασολάδα βρίσκεται, όσο και νά'ναι. Τα λαμόγια που τρέφουμε με τους κόπους μιας ζωής, δεν χορταίνουν με φασολάδα, ας το έχουμε κι αυτό υπόψη, από χαβιάρι και πάνω θελουν.. για να μη γράψω ΑΙΜΑ. Ας πράξουμε, ας δράσουμε, όσο έχουμε συνείδηση.

Α! ξέχασα να γράψω για το φόβο και το φορτίο ενοχών. Σιγά τα ωά που θα βγουν κι αποπάνω! Ας κρατήσουν το φόβο για τον εαυτό τους, τους ανήκει, μαζί με τις ενοχές τους -αν έχουν συνείδηση αυτά τα χοντρόπετσα υβρίδια.

ΠΗΓΗ:

http://rodiat7.blogspot.com/2011/03/blog-post_12.html


Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

«Μεγαλείο!» [Από το blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή…”]


Πριν από δέκα ημέρες, στις 12.3.2011, στο blog “Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις” του Misha, διαβάσαμε αυτό:


Μεγαλείο!

Ο γνωστός Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα και ως στρατιώτης με τα ναζιστικά στρατεύματα , έκανε την εξής εξομολόγηση λίγα χρόνια πριν πεθάνει :

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία. Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα.

Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα.- Είστε από εδώ; -Μάλιστα. -Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς».

Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».

Απαντά η γυναίκα. «Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».

Αυτές οι ψυχές, σαν την χαροκαμμένη μαυροφόρα, είναι που κρατάνε όχι μόνο τον τόπο τούτο αλλά ολάκερη την γή κι ολάκερη την πλάση...Κι αξίζουν όλο τον σεβασμό κι όλη την αγάπη μας , οι λίγες που ζούν ανάμεσα μας.

Όσο για τους συμπατριώτες του Κέστνερ και την τωρινή στάση τους εναντι της Ελλάδας, τι να πεί κανείς~.Θυμίζουν το ανέκδοτο με τον σκορπιό που τσιμπά ακόμα και τον βάτραχο που τον κουβαλά στην πλάτη μέσα στο ποτάμι και πνίγεται μαζί του επειδή δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο, ούτε καν υπομονή.

ΠΗΓΕΣ:

http://misha.pblogs.gr/2011/03/m-e-g-a-l-e-i-o.html


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

«Ημέρα ποίησης: Άρης Αλεξάνδρου» [Από το blog “ Ροϊδη εμμονές”]


Πριν από ένα χρόνο, στις 21.3.2010, στο blog “Ροϊδη εμμονές” , διαβάσαμε αυτό:


Ημέρα ποίησης: Άρης Αλεξάνδρου

Θα Επιμένεις


Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις.
Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματα

χαράζοντας γραμμές
εδώ θα επιμένεις δίχως βία
χωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση
———————————-ποτέ στην περιφρόνηση

κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη εκείνοι που οικοδομούνε ερημώσεις
κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων να τραβάν συντεταγμένοι
για το ξυλουργείο
να δέχονται περήφανοι
την εκτόρνευσή τους
και να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα
———————————-σαν πιόνια.

Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο με τις σειρές
———————————-των πετρωμάτων
σάμπως νάσουν σίγουρος πως θαρθεί μια μέρα

όπου οι χωροφύλακες κ’ οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολές τους.

Εδώ μες στα χαλάσματα που τα σπείραν άλας
θέλεις δε θέλεις θα βαδίζεις
υπολογίζοντας την κλίση που θάχουν τα επίπεδα
θα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σου
θέλεις δε θέλεις πρέπει ν’ αποχτήσεις έναν δικό σου χώρο.


Ποιήματα 1941-1974, Εκδόσεις Ύψιλον

ΠΗΓΗ:

http://roides.wordpress.com/2010/03/21/21mar10/


Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

«Η νοητική νηστεία των επτά ημερών» [Από το blog “Spiritual Harmony”]


Πριν από τρεις μήνες, στις 20.12.2010, στο blogSpiritual Harmony της Βασιλικής, διαβάσαμε αυτό:


Η νοητική νηστεία των επτά ημερών

Όλοι γνωρίζουμε πόση σημασία έχει η διατροφή στη ζωή μας. Το θέμα της δίαιτας είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα της σύγχρονης εποχής για όλους τους ανθρώπους.

Είμαστε αυτό που τρώμε, συμφωνούν όλοι οι ειδικοί, ότι το σώμα αποτελείται στην ουσία από την τροφή που φάγαμε στο παρελθόν.

Ολόκληρος ο κόσμος αρχίζει να το συνειδητοποιεί αυτό.

Ο Έμμετ Φοξ ασχολείται με το θέμα της δίαιτας από ένα επίπεδο πολύ πιο βαθύ και με μεγαλύτερες επιδράσεις. Αναφέρεται στη ΝΟΗΤΙΚΗ ΔΙΑΙΤΑ, στην τροφή δηλαδή με την οποία εφοδιάζουμε το νου μας και η οποία προσδιορίζει το χαρακτήρα μας. Οι σκέψεις που κάνουμε, τα θέματα που επιτρέπουμε να μας απασχολούν διαμορφώνουν τόσο εμάς τους ίδιους, όσο και το περιβάλλον μας.

Τα πάντα στη ζωή μας –η κατάσταση του σώματός μας, είτε αυτό είναι υγιές είτε άρρωστο, η οικονομική μας κατάσταση, είτε είμαστε φτωχοί είτε πλούσιοι, η κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι μας, είτε είναι κατάσταση ευτυχίας είτε δυστυχίας, η τωρινή κατάσταση κάθε φάσης της ζωής μας- όλα διαμορφώνονται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που βιώσαμε στο παρελθόν, από τις συνήθειες της σκέψης του παρελθόντος. Η κατάσταση δε της αυριανής μας ζωής, της επόμενης εβδομάδας, του επόμενου έτους θα καθορίζεται από τα σημερινά μας συναισθήματα.

Επιλέγουμε, δηλαδή, τη ζωή μας, τις συνθήκες της ζωής μας κάθε φορά που επιλέγουμε τις σκέψεις που κάνουμε.

Η σκέψη είναι η πραγματική δύναμη στη ζωή και δεν υπάρχει άλλη.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε το περιβάλλον μας χωρίς να αλλάξουμε το νου μας, ούτε μπορούμε να αλλάξουμε το νου μας χωρίς να επέλθουν αλλαγές στο περιβάλλον μας, διότι όλα εξαρτώνται από την ποιότητα της νοητικής τροφής με την οποία τρεφόμαστε.

Αυτό είναι το ύψιστο Κλειδί της Ζωής.

Μεταμορφωνόμαστε από την ανανέωση του νου μας.

Διαπιστώνουμε ότι η νοητική μας διατροφή είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή μας.

Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί σαν Μεγάλος Κοσμικός Νόμος.

Η πρακτική δυσχέρεια στην εφαρμογή του προκύπτει από το γεγονός ότι οι σκέψεις μας είναι τόσο κοντά μας, ώστε είναι δύσκολο χωρίς λίγη εξάσκηση να αποτραβηχτούμε από αυτές και να τις αντικρίσουμε αντικειμενικά.

Μπορούμε όμως να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να επιλέγει το αντικείμενο της σκέψης κάθε φορά, καθώς επίσης και τον συγκινησιακό τόνο ή διάθεση που το χρωματίζει.

Αν δεν μπορούσαμε δεν θα είχαμε τον αληθινό έλεγχο στη ζωή μας.

Οι διαθέσεις δημιουργούν τη στάση που κρατάμε και που τελικά διαμορφώνουν ή καταστρέφουν την ευτυχία μας.

Δεν μπορούμε να είμαστε υγιείς, ευτυχισμένοι, πλούσιοι, αν έχουμε κακή διάθεση. Αν είμαστε σκυθρωποί, δύστροποι, κυνικοί, απογοητευμένοι, επαρμένοι ή τρομοκρατημένοι, τότε η ζωή μας δεν θα έχει ίσως μεγάλη αξία.

Αν δεν αποφασίσουμε να καλλιεργήσουμε μια καλή διάθεση, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αποκομίσουμε άξια λόγου πράγματα από τη ζωή και συνήθως αυτό είναι που μας συμβαίνει.

Αν θέλουμε να κάνουμε τη ζωή μας ευτυχισμένη και άξια λόγου, πράγμα που είναι η επιθυμία του Θεού, πρέπει ν’ αρχίσουμε αμέσως να εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας στη συνήθεια της επιλογής και του ελέγχου των σκέψεων.

Αυτό δεν είναι κάτι εύκολο, ειδικά τις πρώτες μέρες, αν όμως επιμείνουμε θα διαπιστώσουμε ότι γίνεται ευκολότερο. Άλλωστε είναι το πιο ενδιαφέρον πείραμα που μπορούμε να κάνουμε. Ο έλεγχος της σκέψης είναι το πιο γοητευτικό χόμπι που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε.

Πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν αυτή την αλήθεια, κάνουν σποραδικές προσπάθειες να ελέγξουν τις σκέψεις τους αλλά, επειδή οι σκέψεις αυτές είναι «πολύ οικείες» και τα εξωτερικά ερεθίσματα τόσο επίμονα και ποικίλα, δεν πραγματοποιούν μεγάλη πρόοδο. Δεν είναι όμως η σωστή μέθοδος αυτή…

Η μοναδική μας ελπίδα είναι να διαμορφώσουμε μια καινούργια συνήθεια σκέψης που θα μας βοηθά τις στιγμές που είμαστε πολυάσχολοι ή χαλαροί, όσο και όταν καταβάλουμε συνειδητές προσπάθειες.

Η καινούργια αυτή συνήθεια σκέψης πρέπει να παγιωθεί οπωσδήποτε και τα θεμέλια μπορούν να τεθούν μέσα σε λίγες ημέρες, ο δε τρόπος είναι ο εξής:

Αποφασίζουμε να αφιερώσουμε μία εβδομάδα στο έργο της διαμόρφωσης μιας καινούργιας συνήθειας σκέψης και στη διάρκειάς της ας είναι όλα τα άλλα στη ζωή μας δευτερεύοντα.

Αν το καταφέρουμε αυτό, η εβδομάδα αυτή θα είναι η σημαντικότερη της ζωής μας.

Θα είναι στην κυριολεξία η καμπή της ζωής μας προς το καλύτερο.

Αυτό δεν σημαίνει απλά και μόνο ότι θα αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με καλύτερο πνεύμα. Σημαίνει ότι οι δυσκολίες θα φύγουν. Αυτός είναι ο επιστημονικός τρόπος να αλλάξουμε τη ζωή μας, κι επειδή είναι σύμφωνος με το Μεγάλο Νόμο δεν αποτυγχάνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εφαρμόζουμε το Νόμο και στη συνέχεια αλλάζουν αυτόματα οι καταστάσεις.

Η συνταγή του Έμμετ Φοξ είναι η εξής:

Για επτά ημέρες δεν πρέπει να επιτρέψεις στον εαυτό σου να παραμένει έστω και για μια στιγμή σε οποιαδήποτε αρνητική σκέψη. Πρέπει να προσέχεις για μια ολόκληρη εβδομάδα, όπως η γάτα προσέχει το ποντίκι, και να μην αφήνεις, για οποιαδήποτε δικαιολογία, το νου σου να κάνει παρά μόνο θετικές, εποικοδομητικές και αισιόδοξες σκέψεις.

Η πειθαρχία αυτή θα είναι τόσο απόλυτη που θα μπορέσεις μόνο για μια εβδομάδα να τη διατηρήσεις. Μια εβδομάδα είναι αρκετή γιατί μέχρι να περάσει θα έχει αρχίσει να καθιερώνεται η συνήθεια της θετικής σκέψης. Θα συμβούν μερικές εκπληκτικές αλλαγές στη ζωή σου, που θα σου δίνουν μεγάλο κουράγιο και το μέλλον θα φροντίσει μόνο του τον εαυτό του. Ο νέος τρόπος ζωής θα είναι τόσο ελκυστικός και τόσο ευκολότερος από τον παλιό τρόπο, ώστε θα διαπιστώνεις ότι ο νους σου ευθυγραμμίζεται σχεδόν αυτόματα.

Οι επτά όμως ημέρες είναι απαραβίαστες. Δεν θέλω να τις ξεκινήσεις χωρίς να έχεις υπολογίσει το κόστος. Η σωματική νηστεία είναι παιδικό παιχνιδάκι μπροστά τους, έστω κι αν είσαι φαγάς. Η πιο εξαντλητική μορφή ενόργανης γυμναστικής, σε συνδυασμό με μια πορεία 30 μιλίων θα ήταν επίσης πολύ ευκολότερη.

Πρόκειται όμως για μία μόνο εβδομάδα στη ζωή σου κι αυτή θα μεταβάλλει ριζικά τα πάντα προς το καλύτερο.

Για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, στην αιωνιότητα, τα πάντα θα είναι πια εντελώς διαφορετικά και ασύλληπτα καλύτερα από ότι θα ήταν αν δεν είχες πραγματοποιήσει αυτή την προσπάθεια.

Μην ξεκινήσεις επιπόλαια

Σκέψου μια-δυο μέρες προτού αρχίσεις. Ύστερα άρχισε και η Χάρις του Θεού θα είναι μαζί σου.

Μπορείς ν’ αρχίσεις οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας πρωί, μετά το μεσημεριανό ή το βράδυ, αρκεί από τη στιγμή εκείνη και μετά να ολοκληρώσεις τις επτά ημέρες. Αυτό είναι το βασικό.

Η όλη ιδέα είναι να έχεις επτά ημέρες αδιάσπαστης νοητικής πειθαρχίας, ώστε να καταφέρεις να ζυγίσεις οριστικά το νου προς μια νέα κατεύθυνση μια για πάντα.
Αν κάνεις μια κακή αρχή ή έστω κι αν πας καλά για δυο-τρεις ημέρες κι ύστερα από μια «παρασπονδία» χαλάσεις τη «δίαιτα», εκείνο που πρέπει να κάνεις είναι να εγκαταλείψεις το σχέδιο αυτό για αρκετές ημέρες και να το ξαναρχίσεις. Δεν πρέπει να υπάρχουν «στραβοτιμονιές». Πρέπει να μετράς κάθε «διάλειμμα» γιατί είτε το κάνεις είτε όχι, θα το κάνει η Φύση.

Αν συμβεί ένα τέτοιο «διάλειμμα», πρέπει να διακόψεις τη νηστεία και να την αρχίσεις πάλι από την αρχή.

Για να προλάβω, αν είναι δυνατόν, τις πιθανές δυσκολίες θα τις αναλύσω κάπως λεπτομερέστερα. Πρώτα απ’ όλα τι εννοώ όταν λέω αρνητικές σκέψεις:

Αρνητική σκέψη είναι κάθε σκέψη αποτυχίας, απογοήτευσης ή προβλήματος, κάθε σκέψη κριτικής, πείσματος, ζήλιας, καταδίκης των άλλων ή αυτοκαταδίκης, κάθε σκέψη αρρώστιας ή ατυχήματος, κάθε σκέψη, με λίγα λόγια, έλλειψης ή απαισιοδοξίας.

Οποιαδήποτε σκέψη δεν είναι θετικής κι εποικοδομητικής φύσης, είτε αυτή αφορά εσένα είτε οποιονδήποτε άλλον, είναι μια σκέψη αρνητική.

Μην απασχολείσαι πολύ με το θέμα της ταξινόμησης. Στην πρακτική δεν θα έχεις πρόβλημα να διακρίνεις ποια είναι θετική ή αρνητική. Ακόμη κι αν ο νους σου προσπαθεί να σ’ εξαπατήσει, η καρδιά σου θα σου ψιθυρίζει την αλήθεια.

Δεύτερον, πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου ότι αυτό που το σχέδιο απαιτεί είναι να μην μένεις στις αρνητικές σκέψεις. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό. Δεν είναι οι σκέψεις που σου έρχονται γενικότερα αυτό που έχει σημασία, αλλά εκείνες στις οποίες εμμένεις και προσκολλάσαι. Οι σκέψεις που σου έρχονται δεν έχουν καμιά αξία αν εσύ δεν επιζητείς. Βέβαια, μπορεί να σου δημιουργούνται αρνητικές σκέψεις σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Μερικές απ’ αυτές παρουσιάζονται από μόνες τους και προέρχονται από τη φυλετική μνήμη. Άλλες στέλνονται από άλλους ανθρώπους με τη συζήτηση, τη συμπεριφορά τους ή μέσα από δυσάρεστα νέα που μαθαίνεις από τις εφημερίδες ή το τηλέφωνο. Όλα όμως αυτά δεν έχουν καμιά αξία αν δεν τα «φιλοξενείς». Στην πραγματικότητα, μάλιστα, σου προσφέρουν την πειθαρχία εκείνη που θα σε μεταμορφώσει στη διάρκεια αυτής της τόσο σημαντικής εβδομάδας. Εκείνο που έχεις να κάνεις είναι, μόλις εμφανιστεί η αρνητική σκέψη, να την αποδιώχνεις. Να φεύγεις μακριά από την εφημερίδα, από τη σκέψη της αρνητικής επιστολής ή της ηλίθιας παρατήρησης. Όταν η αρνητική σκέψη εισχωρεί στο νου σου, να την απομακρύνεις και να σκέφτεσαι κάτι άλλο. Καλύτερο απ’ όλα είναι σκέφτεσαι το Θεό.

Μας δίνεται μια τέλεια αναλογία με το παράδειγμα του ανθρώπου που κάθεται κοντά σε μια φωτιά, όταν πετάγεται ένα κάρβουνο πάνω στο μανίκι του. Αν το τινάξει χωρίς καθυστέρηση δεν συμβαίνει τίποτα, αν όμως το αφήσει έστω και για μια στιγμή τότε το κακό πια έγινε και θα πρέπει ασφαλώς να μπαλώσει το μανίκι του. Το ίδιο ισχύει και με μια αρνητική σκέψη.

Τι γίνεται όμως μ’ εκείνες τις αρνητικές σκέψεις και καταστάσεις που δεν είναι δυνατόν να αποφύγεις, στο σημείο που βρίσκεσαι σήμερα; Τι γίνεται με τα συνηθισμένα βάσανα που έχεις ν’ αντιμετωπίσεις στο γραφείο ή στο σπίτι; Η απάντηση είναι ότι αυτά δεν θα επηρεάσουν τη δίαιτά σου αν εσύ δεν τα αποδεχτείς από φόβο ή επειδή πιστεύεις σ’ αυτά ή επειδή αγανακτείς ή λυπάσαι ή επειδή υποχωρείς. Οποιαδήποτε αρνητική κατάσταση που σ’ αναγκάζει το καθήκον σου ν’ αντιμετωπίσεις, δεν θα επηρεάσει τη δίαιτά σου. Πήγαινε στο γραφείο ή συλλογίσου τις υποχρεώσεις του σπιτιού, χωρίς όμως ν’ αφήνεις να σ’ επηρεάσουν και όλα θα πάνε καλά.

Πες ότι γευματίζεις μ’ ένα φίλο σου που μιλά αρνητικά. Μην προσπαθήσεις να του κλείσεις το στόμα ή να τον φιμώσεις. Άφησέ τον να μιλά, αλλά μη δέχεσαι αυτά που λέει και τότε η δίαιτά σου θα παραμείνει ανέπαφη.

Πες ότι έρχεσαι στο σπίτι κι αντιμετωπίζεις ένα σωρό αρνητικές συζητήσεις. Μην κάνεις κήρυγμα, απλά και μόνο μην τις δέχεσαι. Η νοητική σου συναίνεση είναι που συνιστά τη δίαιτά σου, μην το ξεχνάς αυτό.

Πες πως είσαι μάρτυρας ενός ατυχήματος ή μιας άδικης πράξης. Αντί να αντιδράσεις αποδεχόμενος τα φαινόμενα κι αρχίσεις να λυπάσαι ή να νιώθεις αποστροφή, αρνήσου τα και προσπάθησε να κάνεις οτιδήποτε μπορείς για να διορθώσεις την κατάσταση, εκπέμποντας θετικές σκέψεις. Θα εξακολουθείς να βρίσκεσαι στη δίαιτά σου.

Θα βοηθά βέβαια πολύ αν μπορείς να αποφεύγεις στη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, οποιονδήποτε θεωρείς ικανό να ξυπνά το κακό μέσα σου. Όσο βρίσκεσαι στη δίαιτα είναι καλό να αποφεύγεις άτομα που σε νευριάζουν, σε επηρεάζουν αρνητικά ή σε κάνουν να πλήττεις. Αν όμως δεν μπορείς να τα αποφύγεις, πρέπει να φροντίσεις για λίγο περισσότερη πειθαρχία. Αυτό είναι όλο.

Ας υποθέσουμε ότι την επόμενη εβδομάδα έχεις να αντιμετωπίσεις μια ιδιαίτερα δύσκολη δοκιμασία. Αν διαθέτεις αρκετή πνευματική κατανόηση, θα είσαι σε θέση να την αντιμετωπίσεις με πνευματικό τρόπο. Σε σχέση όμως με το θέμα μας, εγώ προσωπικά θα περίμενα ν’ αρχίσω τη δίαιτα μετά το τέλος της. Μην παίρνεις επιπόλαια το θέμα της δίαιτας, σκέψου το πολύ καλά προτού την αρχίσεις.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σου πω ότι πολλοί άνθρωποι βρίσκουν πως με την έναρξή της, φαίνεται να πυροδοτούνται του κόσμου οι δυσκολίες. Υπάρχει η εντύπωση πως όλα αρχίζουν ξαφνικά να πηγαίνουν άσχημα. Ίσως αυτό να προκαλεί μια αναταραχή αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα καλό σημάδι. Σημαίνει ότι τα πράγματα αρχίζουν να κινούνται κι αυτός δεν είναι άλλωστε ο στόχος μας;

Αν μοιάζει να συγκλονίζεται συθέμελα ολόκληρος ο κόσμος, κρατήσου γερά κι άφησέ τον να συγκλονίζεται. Όταν κατασιγάσει, θα σχηματιστεί ξανά η εικόνα, που τώρα όμως θα είναι κοντύτερα στην επιθυμία της καρδιάς σου. Αυτό είναι ένα σημείο λεπτό και σπουδαίο. Δεν καταλαβαίνεις ότι το να συλλογιέσαι αυτές τις δυσκολίες είναι από μόνο του μια αρνητική σκέψη, που ίσως να σε ξεστράτισε από τη δίαιτά σου; Το γιατρικό δεν είναι βέβαια να αρνείσαι ότι ο κόσμος σου κλονίζεται ως προς τα φαινόμενα, αλλά να αρνείσαι να θεωρείς τα φαινόμενα σαν πραγματικότητα.

Να διατηρείς τη σκέψη σου θετική, αισιόδοξη και καλοσυνάτη, όσο η εξωτερική αυτή εικόνα κλονίζεται. Να τη διατηρείς έτσι, σε πείσμα όλων των φαινομένων και η μεγαλειώδης νίκη είναι σίγουρη. Κάθε πλευρά της ζωής σου θα βελτιωθεί ριζικά.

Μια τελευταία λέξη προειδοποίησης: Μην πεις σε κανέναν ότι βρίσκεσαι σε δίαιτα ή ότι σκοπεύεις να την αρχίσεις.

Κράτησε αυτό το καταπληκτικό πρόγραμμα αυστηρά δικό σου. Να θυμάσαι ότι η ψυχή σου θα είναι ο Μυστικός Χώρος του Υψίστου.

Όταν περάσεις με επιτυχία τις επτά ημέρες, άφησε να περάσει ένα λογικό χρονικό διάστημα για να θεμελιώσεις την καινούργια νοητική σφαίρα και ύστερα πες την ιστορία σου σε όποιον εσύ νομίζεις ότι μπορεί να βοηθηθεί.

Τέλος, να θυμάσαι ότι τίποτε από όσα ειπώθηκαν ή έγιναν από άλλους, δεν μπορεί να σε βγάλει από τη δίαιτα.

Μόνον η δική σου αντίδραση στη συμπεριφορά κάποιου άλλου μπορεί να το κάνει.

Αυτή είναι «Η Νοητική Νηστεία των Επτά Ημερών» φίλες κα φίλοι, και θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας επειδή η γνώση πρέπει να μοιράζεται και πιστεύω πως αξίζει να αφιερώσουμε μια εβδομάδα της ζωής μας για να τη δοκιμάσουμε…

__________________________________________________

Από το βιβλίο «Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ» του ΕΜΜΕΤ ΦΟΞ,
σελ. 171-178, εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.

ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2010/12/blog-post_20.html